TANDSTADS REVIDERTE SAMLEBOK

      Vi tenkjer konstant på krigen i Ukraina,  også når vi klukkar og ler blant kjentfolk mellom butikkhyllene og teier om det forferdelege. Men kva kan ein gjere anna enn å sukke? Granatar mot barneheimar og atomkraftverk! I førre hundreåret, ja vel. Men midt i Europa og no? Det er den gamle, vonde leksa. Mektige gamle menn gøymer seg for folket i bunkeren og synest dei må bli endå mektigare. Folk som tenkjer litt annleis forsvinn ut bakdøra. Til slutt er det berre dei som alltid er samde med sjefen som er igjen. Når alle fortel sjefen han at han er genial og alltid har hundre prosent rett, er det ikkje rart at han byrjar å tru på myten om seg sjølv. Slik blir ein diktator fødd. Og då har vi det gåande. Med unntak av i Nord-Korea, der diktator-rolla går i arv, er dei eineveldige autokratane gjerne godt oppe i åra. Eg er sjølv blant dei eldre og det er ikkje til å kome forbi at ein blir litt stivare i tankegangen. Det meste var betre før, synest vi,  slik Putin synest det er stas med

  Årboka første 30 år    (Framført av Kjetil Tandstad i samband med årbokslepp museet 1. desember 2021.) Eg oppdaga plutseleg til min forskrekkelse at vi hadde gitt ut årbok i 30 år. Synest ikkje det er så lenge sidan vi stod på trappa på Olagarden og sa at vi burde gå i gang med å lage ei årbok for Sykkylven , skreiv Eldar Høidal til meg i ein e-post nyleg. Men det var ikkje vi som fann på det. I forordet til den første årboka i 1992 takkar Eldar Høidal den tidlegare leiaren i sogenemnda, Øystein Eliassen, for at han hadde lansert ideen. Der på trappa snakke vi først og fremst om å lage eit historisk tidsskrift. Etter kvart fann vi ut at ei årbok var litt meir spenstig. Då kunne vi både ha historiske artiklar og meir tidsaktuelle bidrag. Eitt eksempel er bildekavalkaden som vi lagar i samarbeid med Sykkylvsbladet/Nyss. Det var tenkt som eit Sykkylvens H v e m, h v a , h v o r   med foto   og litt tekst frå det viktigaste som skjedde dette spesielle året. Artig historieformidli