No må vi snakke om sjøsida

 

Rema-butikken er plassert og ein langvarig lokaliseringsdebatt er over. Men det er mykje meir vi treng å snakke om. Ingen må få lage hakkemat av resten av indrefileten.

Det som det hastar mest med, er innspel til utforminga av Rema-bygget. Tidlegare forslag stilte i utsikt eit «operatak». Bygget skulle tole påbygg på fleire etasjar, om kommunen ville.  No er tomta flytta sørover. Avtalar skal gjerast. Då må ein passe på at utbyggjar står ved sine lovnader om å gi bidrag til trivselen i området. No ventar vi oss meir enn eit standard hangarbygg frå ein utbyggjar som får lov å breie seg på ei av våre mest attraktive tomter. Tribunetrapp og tilgang for publikum til deler av butikktaket er framleis element som kan gi området eit skikkeleg løft.

Stopp-effekt

Det andre store spørsmålet er korleis resten av arealet på sjøsida skal utnyttast på best mogleg måte. Sykkylven opplever turistane i stor grad gjennom bilvindauget i fart. Her trengst noko som gir stopp-effekt. No spørst det kva vi vil vise fram: Vogntog og containerar og langtidsparkerte bilar på sprukken asfalt eller ein stad med aktivitetar for alle og menneske som kosar seg.

Nokre vil ha ein open plass. Nokre har lansert hotell og badeland. Andre tenkjer park og torg med Bondens marknad. Den beste stoppeffekten er ikkje prangande bygningar, men folkeliv og røre. For barnefamiliar er kanskje ein iskiosk og ein plaskedam  det som skal til for å ta ein pause og oppleve Sykkylven. Då må dei finne info-tavler som fortel kva kommunen elles kan by på. Folk har foreslått stupebrett og badebrygge, sommarkafé, arena for friluftskonsertar og turnoppvisningar, kanskje kunstisbane om vinteren. Og det må vere plass til tivoli og sirkus. Kaitrappa er populær og har blitt eit treffpunkt som bør vere med vidare.

Flyttbar

Det kan  fort bli trongt om plassen, om alle skal få det som dei vil. Enkle, flyttbare bygningar kan gi fleksibilitet. Nokre vinterisolerte, om det trengst. Andre kan vere enkle ly for vind, sol og regn, med vegger som kan opnast og lukkast, alt etter vindretninga. Bygningane bør vere flyttbare, slik at dei kan kombinerast etter behov. Og når sirkus og tivoli kjem og treng heile plassen, kan husa trillast unna og å gi plass.

 Elementa som skal få plass på sjøsida i åra som kjem, må naturlegvis utformast av arkitektar og andre fagfolk. Først må brukarane peike ut retninga. Idear må luftast. Forslag må spelast inn.

Vi treng ikkje gjere som alle andre. Det kan finnast løysingar som både er enkle og ser stilige ut. Køyr debatt!

Kjetil Tandstad

 

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

Orrfugljakt og presteplage

Segner er forteljingar som har levd i munnleg tradisjon. Ei viktig kjelde til desse historiene er samlingane til ørskogbygdaren Peder Fylling. Historiene han skreiv ned gir eit bilde av korleis folk tenkte og trudde for nokre hundre år sidan. Og ikkje minst – vi får vite litt om kva slags historier dei let seg underhalde av. I denne artikkelen skal vi innom nokre av historiene til Peder Fylling som er knytte til Sykkylven. Mange av segnene er i dag lite kjende, medan andre er attgjevne i bygdebøkene for Sykkylven og høyrer sykkylvshistoria til. Utdraga i denne artikkelen er meint som smakebitar og appetittvekkjarar for å skape interesse for ei oppgåve som det historiske miljøet på Sunnmøre bør ta på seg: Å gi ut Peder Fyllings bøker igjen, omsett til moderne norsk og tilpassa eit   breitt publikum. Peder Fylling (1818 – 1890) var fødd på garden Fylling i Skodje, her han budde heile livet. Han var eldste son, men ofra odelsretten sin for å dyrke sine interesser, som var his
Les mer

Lang kamp for promille

I løpet av femti år har Sykkylven endra seg frå tørrlagt bedehusland til eit lokalsamfunn med vin på kafeen, øl i butikken og eige pol. Fremst i striden for skjenkerett på 60-talet stod ein syngjande hotellvert frå Nord-Noreg. For femti år sidan kom Ernst Ellingsen som sjef for  det som sykkylvingane var vane med å kalle Hotellet, men som no fekk  namnet Sjølyst Gjesteheim, etter kvart Sjølyst Turistheim. Sykkylven har lange hotelltradisjonar, men hotellet som den nye hotelldirektøren overtok, var nedslite og gammaldags og med eit elendig belegg.   Ernst Ellingsen var ein frittalande nordlending. Han kom rett frå nattklubben Regnbuen i Oslo og hadde sine profesjonelle erfaringar frå hovudstaden. No ville han satse på hotelldrift i den blomstrande møbelkommunen Sykkylven. Det gjekk ikkje lenge før han gjorde det klart at han måtte ha skjenkerett for spisegjester om han skulle kunne skape eit moderne hotelltilbod. Han viste til at hotella i nabobygdene Ørsta og Stranda var godkjen
Les mer

Bussulykka i Tynesstranda – eit femtiårsminne

Av Kjetil Tandstad To ungdomsskuleelevar vart drepne og mange skadde då ein skulebuss køyrde av vegen i Tynesstranda i 1966. Laurdag 3. september og stor stemning i skulebussen til Straumgjerde. Den sjette skuledagen i veka var over. Helga stod for døra. Dei fire grøne skulebussane frå Stranda og Sykkylven Billag vart fylte opp av skuleelevar frå 7., 8. og 9. klasse ved ungdomsskulen for å ta fatt den lange vegen mot Velledalen og rundt fjorden til Sørestranda og Hundeidvik. Blant dei rundt 30 elevane som var passasjerar var det som vanleg eit lykkeleg lurveleven. Storøygde sjuandeklassingar, med berre nokre vekers fartstid på den nye skulen, lytta imponerte til dei store gutane bak i bussen som kunne skryte  av sin erfaringar og sine forventningar til laurdagskvelden. Svak vegkant Alt var som vanleg då bussane køyrde etter kvarandre langs riksvegen innover mot Tynesstranda. Ein møtande personbil køyrde til sides og stoppa. Tre bussar passerte utan vanskar. Men då den fjerde
Les mer